Tenemos el placer de anunciaros la publicación del libro; Pluja negra  de Masuji Ibuse en catalán (Editora Flâneur, 2025), cuya traducción y publicación nos complace haber apoyado desde The Japan Foundation por el programa de ayuda “Support Program for Translation and Publication on Japan”.
 
Autor:  Masuji Ibuse
Título original: Kuroi ame
Editorial: Editora Flâneur
Traducción: Jordi Mas López
ISBN: 9788409683994
Publicado: 2025
Páginas: 361
Precio: 26€

-----
“Basada en documentos históricos sobre la devastación causada por la bomba atómica y en entrevistas y diarios de víctimas de la masacre, Lluvia negra es la novela japonesa que mejor se ha enfrentado a las consecuencias de la explosión atómica en Hiroshima.
El libro se centra en la historia de una joven, Yasuko, que se vio sorprendida por la «lluvia negra» radioactiva que cayó en los alrededores de Hiroshima. Las posibles consecuencias de su contacto con la radiación han dado lugar a un sinfín de habladurías entre los pretendientes de la joven: ¿estará enferma?, ¿podrá tener hijos? Su familia rememora aquellos días aciagos tratando de conjurar el peligro que la acecha.
Masuji Ibuse retrata con sensibilidad y con un esperanzado humor la compleja red de emociones que se establece entre unos supervivientes que siguen soportando las enfermedades y el dolor provocados por la explosión y que ignoran hasta qué punto su salud puede estar afectada. Lluvia negra es una de las mejores aproximaciones a la magnitud del sufrimiento humano causado por este hecho histórico y un clásico de la literatura japonesa del pasado siglo.”
---
«Em pensava que el sol ja s’havia començat a pondre, però, quan vaig arribar a casa, per fi me’n vaig adonar: la falta de llum era provocada per la fumerada negra que cobria el cel. L’oncle i la tieta estaven a punt de sortir-me a buscar. L’oncle tenia una ferida a la galta esquerra perquè, en el moment que havien llançat la bomba, era a l’estació de Yokogawa. La casa estava inclinada, però a la tieta no li havia passat res. L’oncle em va fer notar que jo estava tota esquitxada d’una cosa que semblava fang. També se m’havia embrutat la brusa blanca de màniga curta i el teixit estava fet malbé als punts tacats. Quan em vaig mirar al mirall, vaig veure que tenia taques del mateix color pertot arreu on no em cobria la caputxa antiaèria. Mentre m’examinava la cara, vaig recordar que, quan el senyor Nojima ens havia dit que pugéssim a la barca que havia llogat, ja havia començat a caure una pluja negra. Devia ser cap a les deu del matí. De la banda de la ciutat havien vingut uns núvols molt foscos que tronaven i deixaven caure unes gotes de pluja grosses, potser del gruix d’una ploma estilogràfica. Érem en ple estiu, però feia tan fred que mig tremolava. La pluja no havia durat gaire. Devia trobar-me en estat de xoc, perquè em semblava que havia començat a ploure quan encara érem al camió. Segurament se m’havien esmussat els sentits. La pluja negra havia arribat i se n’havia anat de sobte, com si no volgués que me n’adonés, com si volgués fer trampa.» ----
 
Para más información al respecto, podéis visitar la página de Editora Flâneur
 
¡Buena lectura!

*******